ว้อนท์ต้องการเขียนบล๊อกนี้เพื่อเรา แค่เราเท่านั้นพอ ถึงสโรชา
ว้อนท์ก็อดยิ้มไม่ได้เวลาเห็นภาพนี้ รู้สึกเขินๆน่ะ ที่มีอะไรดีๆแบบนี้ ต้องขอบคุณครอบครัวเธอมากๆที่มาในวันนั้นน่ะคับ
ทีนี้ก็กลับมาเรื่องของเราบ้างน่ะคับ เบวจำรูปนี้ได้หล่ะซิ ตอนที่เรามีความสุขกันที่ นิว ไง เวลานั้นเรามีกๆครั้ความสุขที่สุดเลยน่ะคับเบว แต่บางทีเวลามันก็ทำให้เรื่องต่างๆบางลง ช้าลง แย่ลง และที่สำคัญบางครั้งมันน้อยลง ว้อนท์ต้องขอโทษที่ไม่สามารถเป็นอย่างที่เราเคยคาดหวังได้น่ะคับ ฟังดูเศร้าหล่ะสิ ไม่รู้จะอธิบายยังไงอะเบว ว้อนท์พูดได้เพียงว่าว้อนท์ยังรักเธอและจะรักเธอตลอดไป ขอให้เวลา มันลบ สิ่งร้ายๆ ระหว่างความสัมพันธ์ของเราทั้งสองออกไปได้ไหม เพราะว้อนท์ขาดเธอไปจากชีวิตไม่ได้จริงๆ ว้อนท์ก็ดีแต่พูดทุกๆครั้ง บางเวลา ว้อนท์ก็น้อยใจ บางครั้งคำพูดที่มัน รุนแรงมาก ว้อนท์ก็กับเอาไปมันพูดใส่เธอ ว้อนท์ก็ไม่รู้ว่าทำไม ว้อนท์พูดแบบนั้นออกไปได้ และก็เป็นที่ว้อนท์เองที่ต้องกลับมานั้งเสียใจ กับสิ่งที่ทำทุกครั้งไป
รูปนี้ต้องผ่านการเซนเซอร์ ไม่เนี๊ยะ ว้อนท์ดูหื่นๆ ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ แต่ก็จริงอย่างที่เธอบอก "แก้มเบวมันนุ่มใช่ไม๊หล่ะ พี่ว้อนท์ถึงหอมอยู่ได้" ;} ขอบคุณ ตัวเองอีกครั้งน่ะครับ สำหรับวันเวลา ดีๆ
และก็ขอบอกว่าพี่ว้อนท์จะจดจำทุกๆวินาทีที่เรายืนเคียงข้าง จับมือกัน เดินไปด้วยกัน แม้ว่าช่วงเวลา บางช่วงมันจะทำให้เรา เศร้า ร้องไห้ เสียใจ มากขนาดไหน ก็ตาม
